Cabergolinum jest organicznym związkiem chemicznym stosowanym przede wszystkim w leczeniu hiperprolaktynemii. Cabergolinum hamuje wydzielanie prolaktyny, lecz nie ma wpływu na produkcję i wydzielanie innych hormonów przysadki oraz kortyzolu. Ponadto Cabergolinum działa hipotensyjnie.
Cabergolinum stosuje się w celu przerwania lub zahamowania laktacji; w przypadku dolegliwości wynikających z nadmiernej produkcji prolaktyny; w zaburzeniach miesiączkowych, takich jak brak miesiączki, zbyt małe krwawienie, nieregularne miesiączki, brak owulacji; a także w przypadku mlekotoku i w leczeniu gruczolaka przysadki (prolactinoma), idiopatycznej hiperprolaktynemii oraz zespołu pustego siodła tureckiego, związanego z hiperprolaktynemią.
Przeciwwskazania:
- nadwrażliwość na kabergolinę, pochodne alkaloidów sporyszu lub jakikolwiek inny składnik preparatu
- nietolerancja laktozy
- wady zastawek serca
- okres karmienia piersią
- ciąża (należy ocenić i porównać potencjalne korzyści dla matki i potencjalne zagrożenia dla płodu)
- nadciśnienie spowodowane ciążą, stanem przedrzucawkowym lub nadciśnienie poporodowe (przeciwwskazanie względne).
Działania niepożądane:
Do najczęściej występujących działań niepożądanych można zaliczyć senność oraz zaburzenia pracy serca, wady zastawek (głównie niedomykalności wynikające z zapalenia zwłókniającego), zapalenie osierdzia, wysięk osierdziowy oraz nudności. Pojawiają się one w 1 na 10 przypadków leczenia kabergoliną. Często pojawia się również depresja lub obniżenie nastroju, zmęczenie, bóle i zawroty głowy, nagłe omdlenia, objawy ze strony przewodu pokarmowego (bóle brzucha, zaparcie, niestrawność), nadwrażliwość i bóle piersi. Bardzo rzadko pojawiają się:
- zaczerwienienie twarzy
- bóle mięśni
- skórne reakcje alergiczne
- wymioty
- niedociśnienie bez- lub objawowe (zależnie od czasu trwania leczenia), spadek poziomu hemoglobiny
- kołatanie serca
- przejściowe niedowidzenie połowicze (hemianopsja)
- parestezje, skurcze mięśni kończyn dolnych
- zaburzenia psychiczne, w tym patologiczna skłonność do hazardu i hiperseksualność (szczególnie u chorych z chorobą Parkinsona).
Powrót do listy
