Dexrazoxanum

Dexrazoxanum chroni serce przed kardiotoksycznymi skutkami ubocznymi stosowania antracyklin, takich jak doksorubicyna. 

Dexrazoxanum przeciwdziała chelatowaniu żelaza przez antracykliny, a zwłaszcza przez ich metabolity z otwartym pierścieniem. Chelaty te przyczyniają się do wolnorodnikowego stresu oksydacyjnego, który powoduje uszkodzenie mięśnia sercowego. Ponadto Dexrazoxanum działa przeciwnowotworowo, hamując aktywności topoizomerazy II.

Ponadto Dexrazoxanum stanowi ochronę dla tkanek przed objawami wynaczenienia.

Wskazania:

Leczenie wynaczynienia antracyklin.

Przeciwwskazania:

nadwrażliwość na deksrazoksan lub jakikolwiek inny składnik preparatu,

ciąża i karmienie piersią,

kobiety w wieku rozrodczym, które nie mogą lub nie chcą stosować skutecznej antykoncepcji,

jednoczesne szczepienie przeciwko żółtej febrze oraz inne szczepionki zawierające żywe drobnoustroje.

Działania niepożądane:

Występują bardzo często i mają różne nasilenie. Większość z nich mija jednak w trakcie leczenia.

Najczęściej pojawiają się:

• zaburzenia przewodu pokarmowego (wymioty, nudności, biegunka, zapalenie śluzówki jamy ustnej),
• reakcje nadwrażliwości w miejscu podawania leku,
• gorączka,
• uczucie zmęczenia,
• zakażenia, trudno gojące się rany,
• zmniejszenie masy ciała,
• spadek łaknienia,
• bóle głowy,
• bóle mięśni,
• zaburzenia neurologiczne (utrata czucia, zawroty głowy, omdlenia, drżenie),
• krwawienia z dróg rodnych,
• duszności,
• łysienie, świąd,
• zakrzepowe zapalenie żył.

Wiele z tych objawów ubocznych wiąże się z jednoczesnym stosowaniem deksrazoksanu i antracyklin.