Enoxaparinum natricum jest organicznym związkiem chemicznym, należącym do polisacharydów. Enoksaparynę stosuje się w profilaktyce żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej; w chirurgii ogólnej i onkologicznej oraz u pacjentów przed zabiegami chirurgicznymi ortopedycznymi; u osób nie mogących się poruszać z powodu ostrych schorzeń, także z ostrą niewydolnością serca, ostrą niewydolnością oddechową, ciężkimi infekcjami, a także zaostrzeniem chorób reumatycznych powodujących unieruchomienie pacjenta; w zapobieganiu skrzepom w krążeniu pozaustrojowym podczas hemodializy; w terapii zakrzepicy żył głębokich powikłanej lub niepowikłanej zatorowością płucną; w przypadku niestabilnej dławicy piersiowej oraz po zawale serca bez załamka Q w skojarzeniu z kwasem acetylosalicylowym świeży zawał serca z uniesieniem odcinka ST (STEMI).
Przeciwwskazania:
- nadwrażliwość na enoksaparynę, heparynę lub jej pochodne
- ostre bakteryjne zapalenie wsierdzia
- ciężkie zaburzenia krzepnięcia krwi
- duże czynne krwawienie lub ryzyko jego wystąpienia
- trombocytopenia u pacjentów z dodatnim wynikiem testu agregacji płytek krwi in vitro w obecności enoksaparyny
- czynna choroba wrzodowa żołądka i (lub) dwunastnicy
- udar (z wyłączeniem udaru powstałego w wyniku zatoru)
Środki ostrożności:
Enoksaparynę należy stosować z dużą ostrożnością w sytuacjach zwiększonego ryzyka krwawienia, którymi są na przykład:
- zaburzenia hemostazy
- niewyrównane ciężkie nadciśnienie tętnicze
- retinopatia cukrzycowa
- niedawno przebyte zabiegi neurochirurgiczne lub oftalmologiczne
- jednoczesne stosowanie produktów leczniczych wpływających na hemostazę
Istnieje ryzyko wystąpienia małopłytkowości wywołanej przez heparynę, z udziałem przeciwciał podczas stosowania heparyn małocząsteczkowych, dlatego należy rozważyć regularne kontrolowanie liczby płytek krwi przed i podczas stosowania enoksaparyny.
Heparyna może hamować wydzielanie aldosteronu przez korę nadnerczy, co prowadzi do hiperkaliemii, zwłaszcza u pacjentów z cukrzycą, przewlekłą niewydolnością nerek, wcześniej obecną kwasicą metaboliczną, ze zwiększonym stężeniem potasu w osoczu krwi lub przyjmujących leki moczopędne oszczędzające potas.
Podobnie jak po zastosowaniu innych leków przeciwzakrzepowych, jednoczesne podanie enoksaparyny i wykonanie znieczulenia rdzeniowo-nadtwardówkowego może spowodować powstanie krwiaka śródrdzeniowego.
W trakcie stosowania enoksaparyny może wystąpić wydłużenie czasu częściowej tromboplastyny po aktywacji oraz czasu krzepnięcia po aktywacji.
Różnych preparatów heparyn małocząsteczkowych nie należy stosować zamiennie, ponieważ mogą nie być biorównoważne.
Działania niepożądane:
- krwotok, trombocytoza, trombocytopenia
- reakcje alergiczne
- zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (głównie aminotransferaz)
- pokrzywka, świąd, rumień
- krwiak i ból w miejscu wstrzyknięcia, miejscowe podrażnienie, martwica skóry w miejscu wstrzyknięcia
- hiperkaliemia
Powrót do listy
