Lamotriginum jest lekiem przeciwpadaczkowym i stabilizatorem nastroju. Lamotriginum odnajduje zastosowanie w leczeniu napadów częściowych z wtórnie uogólnionymi napadami toniczno-klonicznymi; leczeniu pierwotnie uogólnionych napadów toniczno-klonicznych; leczeniu zespołu Lennoxa-Gestauta. Ponadto Lamotriginum wykorzystuje się w profilaktyce depresji i manii u osób z chorobą afektywną dwubiegunową oraz w zapobieganiu atakom migreny.
Przeciwwskazania:
Przeciwwskazaniem bezwzględnym do podawania leku jest nadwrażliwość na lamotryginę. Nie zaleca się jej stosowania w monoterapii u dzieci do 12. roku życia, wyjątek stanowią dzieci z zespołem Lennoxa-Gastauta. Należy ostrożnie stosować w przypadku chorych z niewydolnością nerek i wątroby; u tych ostatnich dawka leku powinna być zmniejszona o 50%
Nie należy stosować lamotryginy w okresie karmienia piersią.
Działania niepożądane:
Podczas stosowania w monoterapii mogą wystąpić:
- bóle i zawroty głowy
- senność lub bezsenność
- zmęczenie, nudności
- rumień wielopostaciowy
- leukopenia.
Aby ryzyko działań niepożądanych było najmniejsze stosuje się powolne zwiększanie dawki (co tydzień), począwszy od dawki najmniejszej, aż do uzyskania dawki terapeutycznej. Lamotrygina podawana jednocześnie z innymi lekami przeciwpadaczkowymi może powodować bóle i zawroty głowy, zaburzenia widzenia (nieostre lub podwójne widzenie), ataksję, agresywność, drażliwość, zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego, uczucie zmęczenia, senność. U 0,3% populacji osób dorosłych i 3% dzieci leczonych lamotryginą obserwowano wystąpienie zapalenia skóry, zespół Stevensa i Johnsona o ciężkim przebiegu, zwłaszcza w połączeniu z kwasem walproinowym.
Powrót do listy
