Jałowa martwica kości stanowi zespół chorobowy opierający się na powstawaniu zmian martwiczych tkanki kostnej bez udziału chorobotwórczych drobnoustrojów. Choroba swoje podłoże ma w zaburzeniach krążenia w konkretnym obszarze tkanki kostnej. Choroba ta dotyczą zarówno dorosłych, jak i dzieci, Przeważnie jednak zaobserwować ją można w wieku dziecięco – młodzieńczym.
Najpopularniejsze rodzaje martwicy:
- Blounta choroba - martwica kłykcia przyśrodkowego piszczeli,
- Calvé choroba - martwica trzonu kręgu,
- Haglunda choroba - martwica guza piętowego,
- Kienböcka choroba - martwica kości księżycowatej,
- Köhlera choroba - martwica kości łódkowatej,
- Osgood-Schlattera choroba - martwica guzowatości piszczeli,
- Scheuermana choroba - martwica nasad trzonów kręgów.
Obecnie przyczyny tego schorzenia nie są do końca znane. Uważa się, że czynnikami towarzyszącymi jej powstawaniu są zaburzenia ukrwienia w obszarze danej tkanki kostnej. Zablokowany lub zmniejszony przepływ krwi może być wywołany:
zwężeniem światła naczynia – powstaje wskutek odkładania komórek tłuszczowych w ścianach naczyń lub w wyniku zbierania się zdeformowanych krwinek w naczyniu w przypadku anemii sierpowatej
uraz, zwichnięcie lub złamanie kości może doprowadzić do uszkodzenia znajdujących się obok naczyń krwionośnych.
Zwiększone zachorowanie występuje także u osób:
- długotrwale stosujących terapię glikokortykosteroidową
- z urazami stawu biodrowego
- z chorobą alkoholową
- z chorobą głębinową
- z zaburzeniami gospodarki lipidowej.
Dziecięco - młodzieńcza postać zazwyczaj jest zlokalizowana w nasadach. Przeważnie miejscem występowania są głowa kości udowej, guzowatość kości piszczelowej, guz piętowy oraz głowa II kości śródstopia.
Rozpoznanie i leczenie
Nie zawsze objawy tej choroby są jawne. Konieczne w stwierdzaniu diagnozy są badania radiologiczne. Nieleczona martwica może doprowadzić do destrukcji stawu biodrowego, gdyż właśnie ta część ciała jest najczęściej atakowana przez chorobę.
Leczenie zazwyczaj jest długotrwałe i polega na ochronie obumarłej kości przez nadmiernymi obciążeniami mechanicznymi. Stwarza to warunki do odbudowy martwej kości z jak najmniejszymi odchyleniami od naturalnego stanu.
Powrót do listy