Bańki wyciągną z ciała chorobę!

Jesień należy do infekcji dróg oddechowych. Niekiedy warto odwołać się do tradycyjnej metody leczenia grypy i zapalenia płuc, którą są pamiętane z dzieciństwa bańki. Równie pomocne mogą okazać się w walce z zapaleniem korzonków nerwowych lub stawu barkowego, bóli reumatycznych czy mięśniowych. Dobroczynnie wpływają na zapalenie oskrzeli, astmę i odporność.

Pamiętajmy by decyzję o ich stosowaniu pozostawić lekarzowi, a podczas stawiania omijać okolice nerek. Do przeciwwskazań zalicza się odwodnienie, schorzenia skóry, kruchość naczyń, zaburzenia krzepliwości krwi, choroby serca i anemię.

Działanie baniek

• Za najbezpieczniejsze uchodzą bańki szklane, do których nie używa się ognia. Przy użyciu pompki odsysamy powietrze przez wentyl.
• Bańki klasyczne są także wykonane ze szkła, jednak przysysają się, gdy zapalony w nich spirytus zużyje tlen. Choć są najskuteczniejsze, wymagają dużej wprawy.
• Gumowe przysysają się wraz z rozprężaniem gumy.

Podczas nieznacznego wciągnięcia skóry do bańki pobudzane są receptory nerwowe i ukrwienie skóry. Odrobina krwi przenika do tkanki podskórnej, co organizm identyfikuje jako zagrożenie, stymuluje odporność i leczy z dolegliwości.

Sztuka stawiania baniek

Bańki można stawiać nie częściej, niż co drugi dzień. Pomimo towarzyszącego im dyskomfortu wynikającego z zasysania skóry, nie są bolesne.

1. Zanim weźmiesz się za stawianie baniek, przemyj je mydłem oraz ciepłą wodą. Zadbaj o natuszczenie skóry. Do posmarowania w przypadku stanów bólowych czy neuralgii idealna będzie maść na zapalenia. Ilość stawianych baniek zależy od wieku i zaawansowania dolegliwości, u dzieci często wystarcza sześć, natomiast u osoby dorosłej można postawić nawet do trzydziestu.
2. Lecząc zapalenia oskrzeli i płuc czy przeziębienie wybieraj plecy i klatkę piersiową, o ile jednak ból wywołuje zwyrodnienie kręgosłupa, albo rwa kulszowa, najlepiej umieść je w okolicy krzyża lub lędźwi. W razie zespołów bólowych kręgosłupa, neuralgii i nerwic narządowych, postaw bańki wzdłuż kręgosłupa. Najlepiej przysysają się do miejsc z podściółką tłuszczową i umięśnionych. Nigdy nie kładź baniek w okolicach pęcherzy, brodawek, piersi, serca, ani dużych naczyń krwionośnych.
3. Bez względu na to, jaki rodzaj wybierzesz, technika stawiania jest podobna, lecz nie identyczna. Stawianie baniek klasycznych wymaga od nas zapalenia świeczki, nasączenia spirytusem i podpalenia wacika umieszczonego na końcu 15-centymetrowego pręcika. Na moment umieszczamy w środku bańki podpalony wacik, wyciągamy i błyskawicznie przykładamy bańkę do skóry pacjenta, dopóki się ona nie przyssa.
4. Bańki trzymamy przez kwadrans, po czym przechylamy, równocześnie uciskając skórę przy ich brzegach. Zdejmujemy delikatnie, nie wolno ich wyszarpywać. Jeśli wszystko zrobiliśmy prawidłowo bańki zostawią ślad w formie ciemnoczerwonych plam. Nie należy się nimi martwić, ponieważ samoistnie znikną w ciągu paru dni.
5. Po skończonym zabiegu przetrzyj skórę wacikiem nasączonym spirytusem i ponownie natłuść. Przykryj chorego kocem, niech odpoczywa lub śpi, ale pod żadnym pozorem nie powinien kłaść się na części ciała, na której były postawione bańki. Wskazane po nich jest leżenie trzy dni w łóżku.