Istnieją rasy psów, z którymi alergicy mogą żyć pod jednym dachem. Nie oznacza to, że dany pies nie uczula zupełnie, uczula tylko w dużo mniejszym stopniu. Psy pozbawione sierści lub te, które jej nie gubią, najlepiej niewielkich rozmiarów, są powszechnie uznawane za hipoalergiczne, liczą kilkadziesiąt ras.
Jak wygląda alergia na psa?
Jakie są rasy psów dla alergików?
Alergia na psa ujawnia się u 8% społeczeństwa, objawia się katarem, zapaleniem spojówek, obrzękiem naczynioruchowym, astmą i pokrzywką. Alergizować może zarówno ślina, mocz, jak i płatki skóry, a nie sama sierść, jak powszechnie się uważa. Prawidłowość jest jedna – im mniej sierści pies gubi, tym mniej alergenów rozsiewa w domowym zaciszu. Nie wskazane są psy o dużej tendencji do ślinienia się.
Ciemna strona strachu
Wielu rodziców po diagnozie alergii lub astmy u dziecka decyduje się wykluczyć czworonoga z grona rodziny. Jest to straszne przeżycie dla potomka, któremu przyszło rozstać się z ukochanym pupilem, dużo gorsze dla porzuconego psa, który bywa niechcianym prezentem dla znajomych, bądź kończy w zatłoczonym schronisku bez szans na happy end. Dlatego tak ważny jest odpowiedzialny wybór żywego, przywiązującego się stworzenia.
Odpowiedzialność po naszej stronie
Zanim zdecydujemy się na psa, warto byśmy zapoznali się z jego charakterystyką, jakiej pielęgnacji wymaga, jak często linieje. Rzetelny hodowca z pewnością pozwoli nam spędzić choć godzinę z psem, zanim podejmiemy decyzję, dzięki czemu będziemy mogli ocenić czy nas uczula, co często okazuje się po upływie paru godzin od wspólnego kontaktu. Gdy pupil u nas zamieszka, nie zaniedbujmy jego pielęgnacji, pozwoli to ustrzec nas od reakcji alergicznych. Samice psów mniej uczulają od samców, ponieważ wytwarzają mniejsze ilości głównego alergenu. Dzieci, które od początku mają kontakt z psem nie wykazują zwiększonej podatności na astmę czy alergię.
Rasy miłe alergikom
Psy dla alergików stanowią dość liczne grono, jednak przedstawimy piątkę z nich.
- Ogromną sympatią cieszy się pudel, ponieważ nie gubi sierści, jednak wymaga systematycznej pielęgnacji i groomingu przynajmniej raz na osiem tygodni.
- Warto przyjrzeć się obu obliczom grzywacza chińskiego. Nagi posiada owłosienie na głowie, uszach, łapach i ogonie. Powder puff jest jego owłosionym krewnym, dysponuje podszerstkiem i lekkimi włosami. Z włosem czy bez, grzywacz chiński powinien być myty szamponem dla psów długowłosych raz na 7-10 dni przez wzgląd na osiadające na skórze zanieczyszczenia, ponadto przynajmniej raz na dwa tygodnie wymaga golenia.
- Australijski Labradoodle, aż w 99% nie wywołuje uczuleń. Wpisuje się w lukę dużych psów przyjaznych alergikom, które nie gubią sierści, a prócz czesania i regularnego mycia ich futro nie wymaga specjalnych zabiegów pielęgnacyjnych.
- Pielęgnacji Shih Tzu należy poświęcić szczególną uwagę, z uwagi na długi włos skłonny do zbijania się w kołtuny wymaga nie tylko czesania i mycia, ale też trymowania.
- Pies do towarzystwa – maltańczyk o długim włosie potrzebuje 10 minut spacerów dziennie, więc spełni oczekiwania domatorów. Wymaga codziennego czesania, najlepiej z użyciem rozcieńczonej odżywki oraz kąpieli raz na 2-3 tygodnie.
Co o tym sądzisz?