Insulinooporność - problem coraz większej ilości osób. Jak sobie z nią radzić?

Nadwaga jest motywacją dla wielu osób do przejścia na dietę odchudzającą i rozpoczęcia aktywności fizycznej. Efekty każdej redukcji wagi wiążą się ze zmianą stylu życia i systemu odżywiania. Co z osobami, które mimo starań nie mogą zrzucić wagi? Przechodzą na coraz bardziej restrykcyjne diety, ćwiczą nawet dwa razy dziennie, a ich waga nadal stoi w miejscu. Przyczyną może być insulinooporność.

Insulinooporność to choroba na którą cierpi coraz więcej osób, a nieleczona może doprowadzić do cukrzycy typu II. Jej przyczyną jest nadmierne spożywane cukru i węglowodanów. Cukier szkodzi zdrowiu – niemal każdy o tym wie, jednak wiele osób nie potrafi zrezygnować ze słodyczy. Nawet nadmierna ilość owoców – zawierających węglowodany proste – może być szkodliwa.

Isulinooporność polega na braku reakcji ze strony tkanek na insulinę. Insulina pełni rolę transportera energii z krwi do tkanek. Jest hormonem, który ma za zadanie stabilizować poziom cukru we krwi. W momencie, kiedy jest jej za dużo, ponieważ do krwi zostało wprowadzone zbyt dużo cukru, tkanki mogą przestań na nią reagować. We krwi jest jej coraz więcej. Przy nadmiernej ilości insuliny we krwi hormon odpowiedzialny za spalanie tkanki tłuszczowej glukagon, nie aktywuje się.

Brak aktywności glukagonu powoduje, że tkanka tłuszczowa nie spala się. Wysoka aktywność fizyczna, restrykcyjna dieta, a nawet głodówka w takim przypadku nie może wpływać na zgubienie tłuszczu.

Jakie są objawy insulinooporności?

• drżenie rąk
• senność między posiłkami
• zaburzenia koncentracji
• nadmierne pocenie się
• częste spadki cukru
• brak efektów treningowych, brak przyrostu masy mięśniowej, brak efektów diety
• zaburzenia poziomu testosteronu.

W jaki sposób radzić sobie z insulinoopornością?

• Należy zrezygnować ze standardowego podejścia do diety mówiącego o 5-6 posiłkach dziennie. Należy wydłużyć przerwy między posiłkami do minimum 4 godzin, jeść 4 razy dziennie w celu unormowania gospodarki hormonalnej
• Ważnym jest ograniczenie węglowodanów, całkowita rezygnacja z cukrów i spożywanie owoców w małej ilości
• Warto wykluczyć z diety nabiał, który silnie stymuluje wydzielanie insuliny
• Kolejny punkt to rezygnacja ze słodkich napojów – najlepiej pić wodę mineralną
• Należy zadbać o prawidłowy poziom zakwaszenia żołądka
• Warto również zrezygnować z alkoholu.

Przy leczeniu insulinooporności ważne są również takie elementy jak relaks, zadbanie o dobrą jakość snu, spacery (warto wykluczyć intensywne treningi wytrzymałościowe) oraz wybieranie aktywności redukujących stres, ponieważ zaburzona gospodarka hormonalna może wpływać na spadki nastroju, a nawet występowanie stanów depresyjnych.

Przy diagnozowaniu insulinooporności należy badać właśnie poziom insuliny we krwi – jest to wyznacznik, czy cierpimy na to schorzenie, czy nie. Samo badanie poziomu cukru lub mierzenie krzywej cukrowej nie jest miarodajne, ponieważ przy hipoglikemii reaktywnej cukier może być w normie.