Kobieto, znaj swoje piersi i badaj się sama! – Podpowiadamy, jak robić to skutecznie.

Samobadanie piersi to ważna czynność w profilaktyce zdrowotnej. Każda kobieta po ukończeniu 20 lat powinna wykonywać je systematycznie. Dobra znajomość własnego ciała pozwala wykryć wszelkie nieprawidłowości, które we wczesnym stadium są stosunkowo niegroźne i łatwo się z nimi uporać. Nawet nowotwory zdiagnozowane w początkowym etapie rozwoju są w 100% uleczalne. Warto o tym pomyśleć zawczasu!

Piersi należy badać regularnie, raz w miesiącu. Najlepiej robić to kilka dni do tygodnia po miesiączce, a w przypadku kobiet, które mają za sobą menopauzę - w jeden ściśle określony dzień, na przykład w pierwszy dowolny dzień tygodnia w miesiącu: poniedziałek, wtorek itd. Wykonując samobadanie trzeba zwrócić uwagę na:

• wygląd skóry na piersiach – powinno się dokładnie przyjrzeć wszelkim przebarwieniem, pieprzykom, rozstępom, cellulitowi, czy naczyniakom,
• kształt i wielkość piersi – czy nie doszło ostatnio do jakichś widocznych zmian w tym zakresie,
• wygląd brodawki – czy nie pojawiły się na niej krostki lub owrzodzenia, czy nie uległa wciągnięciu do środka, jeśli wcześniej była wypukła, czy nie zmienił się kształt otoczki, czy po naciśnięciu nie wydostaje się z niej jakiś płyn, co poza okresem karmienia piersią jest niewłaściwe,
• wewnętrzną strukturę piersi – czy nie ma w niej żadnych guzków lub stwardnień,
• węzły chłonne – czy nie są powiększone i nie pojawił się obrzęk w okolicach pach.

Tradycyjne samobadanie piersi składa się z 3 etapów

1. Badanie przed lustrem.

   Przy czym powinno być to lustro wiszące lub stojące, na tyle duże by dokładnie widzieć swoje odbicie od pasa w górę. Najpierw trzeba stanąć swobodnie z rękami luźno ułożonymi wzdłuż tułowia i w tej pozycji przyjrzeć się piersiom. Potem to samo zrobić z rękami podniesionymi do góry. Zwracamy uwagę na wygląd i kształt biustu, jego sposób ułożenia, fakturę i kolor skóry.

2. Badanie na stojąco.

   Na początku trzeba obejrzeć brodawki sutkowe i ich otoczki. Ważne, aby stosować technikę naprzemienną: lewą pierś bada się prawą ręką, i na odwrót – prawą pierś uciska się palcem wskazujący i kciukiem lewej dłoni. Następnie należy unieść do góry lewą rękę i założyć ją za głowę. Prawą dłoń, a dokładnie trzy środkowe palce układa się na lewej piersi i zatacza się małe kręgi wzdłuż piersi, z góry na dół i z powrotem. Potem zmienia się ręce i analogicznie bada się prawą pierś. W ten sposób szukamy stwardnień i guzków, które różnią się konsystencją od otaczającej je tkanki.

3. Badanie na leżąco.

   Tu najlepiej wykorzystać łóżko. Trzeba się wygodnie położyć na plecach, pod lewy bark podłożyć małą poduszkę lub zwinięty ręcznik, lewą rękę włożyć pod głowę. Badanie wykonuje się tak samo, jak na stojąco, techniką naprzemienną. Po zbadaniu lewej piersi, identycznie bada się prawą. Również szuka się guzków i zgrubień. Na koniec ręce wyciąga się wzdłuż tułowia i palcami prawej ręki za pomocą okrężnych ruchów bada się dół pachowy i węzły chłonne po lewej stronie, a lewą dłonią prawą pachę.

Dzięki tym 3 krokom i zmianom pozycji, najłatwiej jest wykryć różne nieprawidłowości. Ich pojawienie się to nie wyrok. Mogą to być łagodne, niegroźne zmiany. Ale, by się o tym przekonać, koniecznie trzeba odwiedzić lekarza i poinformować go o każdym niepokojącym nas fakcie.