Łojotokowe zapalenie skóry. Jak pielęgnować skórę dziecka?

To powszechnie występująca choroba zapalna skóry, która po raz pierwszy została opisana w 1887 roku. Mimo to, jej przyczyny do dziś nie zostały poznane. U 5% ludzi objawy okazują się tak silne, że konieczna jest w ich przypadku pomoc lekarska. Choroba dotyka osoby w różnym wieku – zarówno dorosłych – najczęściej mężczyzn, jak i niemowlęta, bez względu na płeć. Jest to niestety przewlekłe schorzenie, które ma skłonność do nawrotów.

Zdarza się, że łojotokowe zapalenie skóry ma podobny obraz do łuszczycy, dlatego przypuszcza się, że może przyczyniać się do zaostrzania łuszczycy. Wśród potencjalnych przyczyn tego schorzenia wymienia się między innymi:

• Nadmierną aktywność gruczołów łojowych – nadmierne wydzielanie łoju powoduje podrażnienia skóry i złuszczanie. Zmiany pojawiają się zwykle na owłosionej skórze głowy i twarzy, stąd twierdzenie, że ta hipoteza może być prawdopodobna.
• Związek choroby z występowaniem bakterii i grzybów Malassezia furfur – u niektórych niemowlaków cierpiących na to schorzenie stwierdzano obecność grzybów w stolcu albo alergię na drożdżaki.
• Przyczyny immunologiczne – czyli związane z odpornością organizmu. Łojotokowe zapalenie skóry często występuje przy zakażeniu wirusem HIV.
• Choroby układu nerwowego – sugeruje to tendencja do zapadania na tą chorobę wśród osób cierpiących na Parkinsona, albo po udarze mózgu.

Objawy ŁZS. Jak to się zaczyna

Pierwszym objawem jest łojotok skóry głowy, z czasem występują nawarstwiające się tłuste strupy i stan zapalny. Kolejnym etapem jest przerzedzenie się włosów i rozprzestrzenianie się choroby na pozostałe partie ciała – przechodzi na przylegającą  do głowy skórę nieowłosioną (czoło, miejsce za uszami, kark), następnie kolejno na mostek, fałdy pachowe i pachwinowe, okolice pępka i skórę wzdłuż kręgosłupa. Podstawowym objawem choroby jest uciążliwy świąd, który może mieć różne stopnie nasilenia.

Choroba u niemowląt. Jak leczyć?

Bardzo często ŁZS występuje u małych dzieci w okresie pierwszych trzech miesięcy ich życia. Dokładna przyczyna takiego stanu rzeczy nie została określona, jednak podejrzewa się wzmożoną produkcję gruczołów łojowych. Choroba częściej objawia się u niemowląt, które mają skłonność do łuszczycy i atopii, ponadto w niemal każdym przypadku stwierdza się obecność drożdżaków w stolcu. Przypuszcza się, że to właśnie ten grzyb może mieć swój udział w występowaniu ŁZS u niemowląt.

Leczenie choroby u małych dzieci nie może być agresywne – z pacjentami postępuje się delikatnie, często zmieniając pieluchy i stosując łagodne środki myjące w trakcie kąpieli. Po umyciu, należy smarować maluszka preparatami, które natłuszczają skórę. Zmiany skórne na głowie w postaci strupów, usuwa się przez nasączenie włosów olejkiem dla niemowląt, kremem hydrofilnym albo maścią, a następnie delikatnie wyczesuje się je za pomocą miękkiej szczotki. Czasem w terapii leczenia ŁZS u niemowląt stosuje się antybiotyki, aby zapobiec ponownej infekcji bakteryjnej.