Nerwica natręctw została zaliczona przez specjalistów do zaburzeń psychicznych. Nie znaleziono jednak jednoznacznej przyczyny jej rozwoju. Pewnością jest, że duże znacznie ma tutaj podłożenie genetyczne, a wiele objawów przekłada się na sferę fizyczną jak np. nadmierna potliwość czy drżenie rąk. Skąd się bierze nerwica natręctw i jakie są inne objawy tej choroby?
Co to jest nerwica natrętcw?
Jak leczyć nerwicę natręctw?
Specjaliści twierdzą, że następstwem nerwicy może być nieprzystosowanie społeczne danej osoby lub nadwrażliwość wynikająca z jej charakteru. Zdania na temat metod leczenia tej choroby nie są zbieżne. Niektórzy lekarze twierdzą, że można z niej całkowicie wyjść, inni, że w przypadku sytuacji mocno stresujących bądź kryzysowych objawy mogą wrócić. Charakterystycznym objawem jest obsesja na punkcie dbania o higienę otoczenia i czystości czyli np. ciągłe mycie rąk, wycieranie kurzu ze stołu kilkanaście razy pod rząd (a nadal nie wydaje się czysty). Czynności te stale się powtarzają. Tak samo kilkukrotne wracanie się do domu, by sprawdzić czy został wyłączony gaz, prąd itp. Są to najczęstsze objawy występujące u chorych.
Nerwica natręctw przeważnie bardzo utrudnia codziennie funkcjonowanie, a niekiedy powoduje, że chory całkowicie wyizolowuje się od społeczeństwa. Nie jest wstanie wypełniać swoich obowiązków w pracy, bo wykonuje co sekundę powtarzające się czynności i nie ma czasu na realną pracę. Przejawy nerwicy mają również negatywny skutek dla bezpieczeństwa i zdrowia chorego. Co ciekawe, chory jest zupełnie świadomy irracjonalności swojego postępowania. Zdaje sobie sprawę, że wykonywanie czynności są bezsensowne lecz nie może się przed nimi powstrzymać, ponieważ tylko one przynoszą mu ulgę i pomagają zapomnieć o stresie i lęku.
Jakie jest podłoże choroby?
Obecnie specjaliście kieruję się w stronę dziedziczenia, choć stale upatrują innych źródeł choroby. Istnieją duże przesłanki, że predyspozycję do choroby można mieć już w genach. Co prawda nie odkryto do tej pory genu, który odpowiadałby za tego typu zaburzenia psychiczne. Jeszcze inną możliwością jest niedobór serotoniny (nerwowego przekaźnika). Przyczyn doszukuje się też w uwarunkowaniach, które tworzy samo społeczeństwo. Bardzo często to osoby nad wyraz wrażliwe i słabo odporne na stres „ulegają” nerwicy. Chorobę mogą także wywołać traumatyczne wydarzenia z dzieciństwa czyli np. brak rodzicielskiego wsparcia, dręczenie psychiczne. Objawy nerwicy pojawiają się też u kobiet w ciąży i młodych mam. Prawdopodobnie dlatego, że uaktywnił się stres mający wpływ na rozwój choroby.
Jednak do choroby zawsze trzeba podchodzić indywidualnie, a objawy nie zawsze są jednoznaczne.
Charakterystyczne objawy
Nerwica natręctw to nazwa potoczna. Przez lekarzy nazywana jest zaburzeniem obsesyjno-kompulsyjnym. Oprócz ciągłego wykonywania stałych czynności z niezwykłą precyzją, dochodzą objawy fizyczne. Wspomniane już drżenie rąk ale też ból brzucha czy ból głowy zwykle przypisywany charakterystycznym bólom migrenowym. Nerwicy towarzyszy też złe samopoczucie, wewnętrzne rozbicie, poczucie ciągłego stresu, a nawet myśl, że na wszystkie dziejące się wokół sytuacje człowiek staje się zupełnie bezradny.
Sposoby leczenia
Najważniejsze jest postawienie prawidłowej diagnozy. A to niestety nie jest szybkie i proste. Lekarz przeprowadza dokładny wywiad z pacjentem, w kolejnych etapach także z jego najbliższym otoczeniem. Czasem może podjąć się leczenia dwutorowego. Polega ono na tym, że pacjent leczony jest przez psychoterapeutę, ale także za pomocą specjalnych lekarstw. Są to głównie antydepresanty, benzodiazepiny lub neuroleptyki. Leki te mają na celu uspokoić pacjenta i złagodzić objawy.
Często też terapia behawioralna przynosi dobre rezultaty choć jest to sposób dość agresywny. Celowo, u pacjenta wywołuje się lęk i stres poprzez podsuwanie mu obsesji. W czasie terapii pacjent musi nauczyć się powstrzymywać od dręczących go nałogów, które mają uchronić go przed dalszą degeneracją psychiczną. Takie ćwiczenia są jednak dobrą lekcją dla chorego, który przekonuje się, że jeśli nie wykona on czynności chroniącej go przed lękiem i stresem, nic mu się nie stanie. W ten sposób można załagodzić lęki i zmniejszyć intensywność obsesyjnych czynności.
Aby terapia mogła zakończyć się sukcesem, w proces leczenia muszą zaangażować się bliscy chorego. Oczywiście kluczem do wyleczenia się z nerwicy jest czynny udział samego pacjenta.
Co o tym sądzisz?