Przygnębienie, smutek, ciągłe zmęczenie... to mogą być objawy depresji!

Prawie każdy z nas miewa dni, w których czuje się smutny i przygnębiony. Jednak u zdrowych ludzi takie stany mijają szybko. Okresowe wahania nastroju, w zależności też od wydarzeń w życiu są normalne. Natomiast kiedy stany intensywnego smutku, beznadziejności, bezradności trwają przez wiele tygodni mowa jest już o depresji. Choroba dezorganizuje dotychczasowe życie, w taki sposób, że osoba nią dotknięta nie jest w stanie normalne funkcjonować. Medycyna usilnie walczy z depresją. Potrafi też ją całkowicie wyleczyć.

Objawy depresji

Depresja charakteryzuje się bardzo konkretnymi objawami. Nie muszą jednak występować wszystkie objawy naraz. Przyjmuje się, że choroba występuje, gdy w tym samym czasie dana osoba ma co najmniej sześć objawów, które podajemy poniżej:

• Złe samopoczucie przez prawie cały dzień, szczególne o poranku,
• Utrata energii i ciągłe zmęczenie,
• Częste poczucie niskiej wartości, samooceny lub winny,
• Ciągłe niezdecydowanie, trudności z koncentracją, trudności z zapamiętywaniem,
• Ciągła bezsenność lub nadmierna senność,
• Bardzo niska, wręcz zerowa chęć do robienia czegokolwiek, trwałe przygnębienie,
• Coraz częstsze myśli o śmierci, samobójstwie,
• Poczucie niepokoju, lęku, strachu,
• Uporczywe bóle głowy, stawów, skurcze,
• Problemy z trawieniem,
• Utrata czerpania przyjemności z życia,
• Znacząca utrata bądź wzrost masy ciała.

Kluczowym objawem depresji jest zły nastrój lub całkowita utrata zainteresowania czynnościami, które wcześniej sprawiały radość. Jeśli te objawy występują permanentnie przez niemal dwa tygodnie można diagnozować tutaj depresję. Dochodzi jeszcze ciągłe zaniepokojenie, lęk, niechęć do innych osób, nawet najbliższych oraz trudności z wykonywaniem prostych czynności. Depresję należy wykluczyć jeśli takie stany mają związek z substancjami czy lekami, które mogły doprowadzić do takich zaburzeń. Trzeba także wykluczyć niedoczynność tarczycy. Dodatkowo, jeśli objawy są związane z utratą bliskiej osoby i trwające nawet dwa miesiące nie są uznawane przez lekarzy za depresję kliniczną.
Zdarza się, że typowe objawy depresji mogą przybrać inne postacie, a jest ich kilka: ciężka depresja, depresja przewlekła, maniakalna, dwubiegunowa, psychopatyczna, poporodowa.

Leczenie depresji

Leczenie depresji najczęściej polega na przyjmowaniu leków zawierających kombinację selektywnych inhibitorów serotoniny (SSRI) i inhibitorów serotoniny i noradrenaliny (SNRI). Zdarza się, że typowe leki przeciwdepresyjne podaje się pacjentowi w połączeniu z lekami przeciwpsychotycznymi, zwłaszcza gdy te pierwsze w pojedynkę nie działają skutecznie.
W ciężkich przypadkach stosuje się elektrowstrząsy, zwane ECT, jednak tylko w przypadku kiedy pacjent nie reaguje na inne formy leczenia.
Zawsze jest nadzieja, że z depresją się wygra. Do kuracji farmakologicznej dołączane są również terapie lub spotkania z psychologiem. Bardzo ważne jest tutaj wsparcie rodziny, przyjaciół. Wówczas chory ma duże większe szanse na wyjcie z choroby i odzyskanie kontroli nad własnym życiem.
Perspektywy leczenia są zatem bardzo obiecujące.