Zespół nadreaktywnego pęcherza - wstydliwy problem! Czy znasz te objawy?

Przypadłość ta dotyka 16 proc. dorosłych kobiet i mężczyzn. Poza tym, że występuje częsta potrzeba oddawania moczu, to u wielu osób jest on oddawany bezwiednie. Proporcje między zmagającymi się z tym problemem Paniami i Panami są podobne, jednakże kobiety o wiele chętniej podejmują leczenie.

 

Najczęstsze dolegliwości

Objawami, które sugerują nadreaktywność pęcherza są przede wszystkim:

• skurcze pęcherza, które prowadzą do nagłej i niemożliwej do opanowania potrzeby oddania moczu,
• niekontrolowany wyciek moczu na skutek parć naglących,
• częstomocz, czyli oddawanie niewielkich ilości moczu, powyżej ośmiu razy na dobę, czemu towarzyszy bolesność.

Nie u każdego wszystkie objawy występują jednocześnie. Do lekarza warto wybrać się tym bardziej, że symptomy niekiedy wskazują nie na nadreaktywny pęcherz, a jelito drażliwe, choroby nerek, infekcje układu moczowego i płciowego lub cukrzycę, które należy wykluczyć.

Test wkładkowy prawdę powie!

Zakładaną na czas snu wkładkę zbierającą wyciekający mocz, waży się przed i po pomiarze. Jest to niezwykle prosty sposób, który umożliwia zbadanie moczu i ewentualne potwierdzenie diagnozy. Do pozostałych badań, które zleci lekarz zalicza się: badanie urodynamiczne, usg jamy brzusznej. O ile lekarz podejrzewa nieprawidłowości związane z zaburzeniami układu nerwowego, możliwy jest do wykonania rezonans magnetyczny. Natomiast tzw. dzienniczek mikcji jest wskazany bez względu na zlecone badania. Polega on na skrupulatnym zapisywaniu ilości, godzin i dolegliwości występujących podczas oddawania moczu.

Szerokie możliwości leczenia

• Najprawdopodobniej lekarz przepisze farmaceutyki, które pozwolą zmniejszyć skurcze pęcherza. Działanie środków antycholinergicznych i spazmolitycznych, polega na rozkurczaniu mięśni gładkich. Dla prawidłowego funkcjonowania pęcherza wykorzystuje się także tlenek azotu, serotoninę, noradrenalinę oraz dopaminę. Dopiero w ostateczności, gdy wymienione leki zawiodą, przepisywane są neurotoksyny celem porażenia włókien nerwowych pęcherza wywołujących stan nadreaktywności.
• Zabiegi są wykonywane wyłącznie w przypadku, gdy dotychczasowe leczenie jest nieskuteczne.
• Poprzez elektromodulację stymuluje się prawidłową pracę pęcherza i mięśni macicy.
• Dla pań zalecane są ćwiczenia mięśni dna macicy.
• Z kolei terapia behawioralna uczy kontrolować i oddawać mocz w określonym czasie.

Grupy ryzyka

Ryzyko nadreaktywnego pęcherza wzrasta u osób chorych na: stwardnienie rozsiane, cukrzycę, chorobę Alzheimera, czy też Parkinsona. Nierzadko schorzenie to współwystępuje z zaburzeniami erekcji oraz rozrostem prostaty. Nieprawidłowości związane z funkcjonowaniem nerwów kontrolujących działanie układu moczowego w dużej mierze wynikają z uszkodzeń rdzenia kręgowego, połączeń międzykomórkowych, nerwowo-mięśniowych i ze zbyt dużego przewodnictwa czuciowego.