Dziegieć BRZOZOWY

BIOTAR Dziegieć BRZOZOWY 50 ml. TARU1

Zastosowanie:

Surowiec kosmetyczny przeznaczony do maskowania, perfumowania.

Możliwe stosowanie zewnętrzne jako składnik:

- stężenie 1-3%: kremów, balsamów kosmetycznych, lotionów kosmetycznych, wyrobów perfumeryjnych,

- stężenie 1-5%: szamponów, mydeł twardych,

- stężenie 1-30%: wyrobów weterynaryjnych.

Działanie:

Dziegieć brzozowy - ciemny oleisty płyn o ostrym, charakterystycznym zapachu, jest produktem naturalnym, pozyskanym w wyniku suchej destylacji kory brzozy. Skład chemiczny dziegciu brzozowego jest bardzo złożony i nie do końca poznany. Zawiera między innymi  betulinę, gwajakol, benzen, ksylen, fenol, a także substancje żywiczne, kwasy organiczne, fitoncydy.

Dziegieć brzozowy wykazuje silnie działanie redukujące, odkażające, przeciwświądowe, miejscowo znieczulające, przeciwzapalne, przeciwpasożytnicze, wysuszające i przeciwgrzybiczne. W niższych stężeniach (1- 10%) odznacza się działaniem keratoplastycznym (rozmiękcza i rozpulchnia struktury rogowe naskórka) , w wyższych stężeniach (10% - 20%) działaniem keratolitycznym (działa redukująco co objawia się szybszym obumarciem i złuszczeniem warstw naskórka).

Dziegieć stosowany jest w dermo kosmetyce lub jako składnik maści leczniczych. Dermokosmetyki z dziegciem brzozowym  stosowane są w pielęgnacji skóry problematycznej, zwłaszcza tam, gdzie jest wskazane wykorzystanie działania redukującego. Stosowane przez krótki okres, na ograniczone partie skóry i w niezbyt wysokich stężeniach są cennymi środkami pielęgnującymi, które poprawiają wygląd skóry, wpływają na ogólne samopoczucie:  obniżają świąd skóry, dają efekt znieczulenia, co prowadzi do obniżenia stanów nadmiernego napięcia nerwowego i poprawy snu.

Wskazania:

Składnik dermo kosmetyków stosowanych w pielęgnacji skóry u osób z problemami skórnymi typu: łuszczyca, różnego rodzaju wypryski, zapalenie łojotokowe skóry, atopowe zapalenie skóry i inne choroby skóry o podłożu neurogenno-alergicznym charakteryzujące się  świądem, grzybice, łojotok, trądzik, twardziny, liszaj zwykły, liszaj czerwony płaski, łupież pstry, nużyca (demodecosis), odleżyny, źle gojące się rany, wszawica.

Przeciwwskazania i środki ostrożności:

Przed zastosowaniem należy wypróbować działanie dermo kosmetyków z zawartością dziegciu na niewielkim obszarze skóry.

Nie używamy dziegciu i balsamów z jego zawartością na otwarte rany, wrzody i otwarte ropnie, w ostrych stanach zapalnych skóry, w egzemach wywołanych alergiami pochodzenia chemicznego. Nie stosować podczas  ciąży. Przy zastosowaniu czystego dziegciu, jeżeli wystąpiły podrażnienia w pielęgnacji skóry łuszczycowej zaprzestajemy stosowania, jeżeli natomiast podrażnienia wystąpiły przy pielęgnacji skóry z  egzemą nie zaprzestajemy dalszego stosowania. W przypadku egzem podrażnienia mają charakter przemijający. Balsamy z dziegciem o zawartości 2-10% zwykle nie wywołują żadnych podrażnień.

Długotrwałe stosowanie czystego dziegciu lub dermokosmetyków dziegciowych z wysoką procentowa zawartością dziegciu na duże powierzchnie ciała (powyżej 30%) wymaga kontroli laboratoryjnej moczu, gdyż może on działać toksycznie na nerki. Dziegieć posiada działanie fotouczulające (podnosi wrażliwość skóry na promienie słoneczne) może sprowokować oparzenie,  dlatego do 24 godzin po zastosowaniu balsamów dziegciowych nie należy wystawiać ciała bezpośrednio na działanie słońca.

Dziegieć w rosyjskiej medycynie ludowej:

Czysty dziegieć zwykle nanoszony jest twardym pędzelkiem, i wcierany w skórę ręką albo przy pomocy tak zwanego „maściowego grzyba” – tj. woreczka, obciągniętego cienkim płótnem (batystem), mocno nabitego gazą, z szerokim kapeluszem i zwężonym u podstawy .

W stacjonarnym stadium łuszczycy, atopowego zapalenia skóry, egzemie, stosuje się wcieranie czystego dziegciu w miejsca objęte zmianami chorobowymi.  Zauważono, że osoby z egzemami znakomicie przyjmowały kurację czystym dziegciem, podczas gdy źle reagowały na maści z zawartością dziegciu gdzie baza w której rozprowadzono dziegieć niejednokrotnie powodowała podrażnienia. Osoby z  egzemą  zaczynają  od  smarowania roztworami spirytusowymi dziegciu o niskiej koncentracji, a następnie  stopniowo (1 raz  w ciągu  2-3 dni) podnoszą koncentrację dziegciu  podwójnie  i  w końcowym etapie przechodzą  na smarowanie czystym dziegciem. Przy zastosowaniu dziegciu w niskich koncentracjach (1-5%) można dodać do roztworu  1-2% kwasu bornego  – taka mieszanina lepiej penetruje. W początkowym okresie nanosimy dziegieć na 15-30 minut. Następnie usuwamy go tamponami gazowymi nasączonymi olejem roślinnym, wazelinowym lub tranem.  Po usunięciu dziegciu ze skóry pozostanie rumień i obrzęk, dlatego natychmiast stosujemy okłady lub maści łagodzące.  Następnego dnia podrażnienia zanikają. Przy zakażeniu  skóry nakładamy dziegieć początkowo  na  15-20 sekund. Zwiększając  czas  aplikacji  do 2-3 godzin. Aplikacje dziegciu przeprowadzamy codziennie i codziennie  stopniowo zwiększamy czas ich trwania. Maksymalnie do 2-3 godzin. Swędzenie znika  do  4-7 godzin po usunięciu preparatu ze skóry.

W zastarzałe zmiany łuszczycowe  i w tzw. „dyżurne łuski”  można wcierać dziegieć, równocześnie stosując  zabiegi wodne z użyciem gorącej wody i pary. Oto kilka sposobów:

W łuszczycowe łuski wcieramy dziegieć i po pół godziny  zmywamy go szorstką gąbką z mydłem lub żelem pod gorącym prysznicem;

Wcieramy dziegieć, po czym wchodzimy do wanny z ciepła wodą z dodatkiem naparów z ziół (np. uczep trójlistny) lub olei (np. konopny, z ogórecznika) na 30-60 minut.  Dobry sposób dla osób  z łuszczycą i AZS;

Do wanny z ciepłą wodą dodajemy  50-100 g czystego dziegciu .  Długotrwałość  procedury przy ichtiozie (rybia łuska)  i łuszczycy  – od 30 do 60 minut;

Przy egzemie  po ciepłej kąpieli z zastosowaniem mydła usuwamy łuski, potem wcieramy dziegieć  i pozostawiamy go na 1 godzinę a następnie znów wchodzimy do wanny z ciepłą wodą.

Suchość skóry albo odczucie ściągania usuwamy stosując delikatne kremy natłuszczające  lub kremy z zawartością  mocznika.

Dziegieć ma również zastosowanie w weterynarii i ogrodnictwie. Mydlany roztwór dziegciu znakomicie niszczy wiele szkodników roślin (np. mszyce). Dzięki specyficznemu, wyrazistemu zapachowi możemy stosować dziegieć jako efektywny środek przeciw komarom i kleszczom. Na nadgarstkach rąk, kostkach nóg wiążemy nici wełniane  przesycone dziegciem.