Naproxen

Naproxen, tabletki, 200 mg, 10 szt

Naproxen to preparat w postaci tabletek, którego substancja czynna zaliczna jest do grupy niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ). Wykazuje również działanie przeciwbólowe.

Skład

1 tabletka zawiera:
substancja czynna: naproksen 200 mg,
substancje pomocnicze: laktoza, skrobia kukurydziana, stearynian magnezu, Poliwidon, krzemionka koloidalna, dodecylosiarczan sodu, żółcień pomarańczowa (E 110).

Wskazania

Dzięki zawartym w preparacie składnikom wykazuje on działanie przeciwbólowe i przeciwzapalne, zwłaszcza w chorobach reumatoidalnych, takich jak reumatoidalne zapalenie stawów, młodzieńcze reumatoidalne zapalenie stawów, zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa, napadach dny, bolesnym miesiączkowaniu, a takze w zaburzeniach mięśniowo-szkieletowych między innymi skręcenie, uszkodzenie powysiłkowe, ból lędźwiowy oraz zapalenie kaletek maziowych.

Dawkowanie

Dorośli powinni przyjmować w zwalczaniu bólu 2 tabletki (400 mg), a w przypadku wystąpienia takiej konieczności kolejną tabletkę co 6 do 8 godzin, w ostrych napadach dny przyjmować powinni od 3 do 3,5 tabletki jednorazowo, a w razie takiej konieczności kolejną tabletkę co 8 godzin, zaś w schorzeniach reumatoidalnych i bólach przewlekłych zwykle 2 tabletki w ciągu dnia, w ostrych stanach można podać w dawkach podzielonych do maksymalnie do 5 tabletek na dobę.

Dzieciom powyżej 5 lat można podawać jedynie w młodzieńczym reumatoidalnym zapaleniu stawów 10 mg naproksenu na kg mc. na dzień w dawkach podzielonych na dwie, co 12 godzin.

Przeciwwskazania:

1. Dorośli:
2. doraźnie w zwalczaniu bólu 2 tabletki (400 mg) jednorazowo, a następnie w razie konieczności 1 tabletkę co 6 do 8 godzin;
3. w schorzeniach reumatoidalnych i bólach przewlekłych zazwyczaj 2 tabletki na dobę; w ostrych stanach dawkę można zwiększyć do 3-5 tabletek na dobę w dawkach podzielonych;
4. w ostrych napadach dny od 3 do 3,5 tabletki jednorazowo, następnie 1 tabletkę co 8 godzin.

Dzieci powyżej 5 lat (wyłącznie w młodzieńczym reumatoidalnym zapaleniu stawów):

1. 10 mg naproksenu na kg mc. na dobę podzielone na dwie dawki co 12 godzin.
    

Nadwrażliwość na naproksen, kwas acetylosalicylowy oraz na inne leki z grupy niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ), czynna choroba wrzodowa żołądka i/lub dwunastnicy, krwanienia z przewodu pokarmowego, skaza krwotoczna, ciężka niewydolność nerek (klirens kreatyniny mniejszy niż 20 ml/min ). III trymestr ciąży.

Działania niepożądane:

Lek jest dość dobrze tolerowany, ale może powodować występowanie działań niepożądanych. Układ pokarmowy - najczęściej obserwowane przypadki działań niepożądanych: nudności, wymioty, bóle brzucha. Poważniejsze działania niepożądane występujące z mniejszą częstotliwością to: krwawienia z przewodu pokarmowego (smołowate stolce, krwawe wymioty), owrzodzenia przewodu pokarmowego oraz zapalenie okrężnicy.
Reakcje skórne: Zaczerwienienia skóry, pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy. Rzadziej występują: łysienie, pęcherzowe schorzenia skóry (martwica rozpływna naskórka oraz rumień wielopostaciowy), zespół Stevens-Johnsona. Nerki: nefrotoksyczność w różnych postaciach (śródmiąższowe zapalenie nerek, zespół nerczycowy, uszkodzenie nerek).
Objawy neurologiczne: Drgawki, bóle głowy, bezsenność, trudności z koncentracją.
Układ krwionośny - trombocytopenia, agranulocytoza, niedokrwistość aplastyczna, niedokrwistość hemolityczna. Inne objawy niepożądane: szumy uszne, osłabienie słuchu, zawroty głowy.
Rzadko odnotowywano występowanie następujących objawów: żółtaczka, zapalenie wątroby, zaburzenia widzenia, zapalenie naczyń krwionośnych, hiperkaliemia, wrzodziejące zapalenie jamy ustnej.

Uwagi:

• W przypadku zaburzenia czynności nerek oraz u osób z chorobą wrzodową w wywiadzie, zwłaszcza nadużywających alkoholu oraz palących tytoń należy zachować ostrożność podczas stosowania.
• Nie przyjmować leku z innymi preparatami z grupy niesteroidowych leków przeciwzapalnych. 
• Należy skontrolować czynność nerek i wątroby, zwłaszcza u chorych z niewydolnością mięśnia sercowego, marskością wątroby lub chorobami nerek przed rozpoczęciem długotrwałego stosowania preparatu.
• Należy okresowo wykonywać badania czynnościowe wątroby i nerek podczas przewlekłego stosowania naproksenu. 
• Należy zwiększyć odstępy między dawkami lub zmniejszyć dawkę dobową w przypadku zdiagnozowanej niewydolności nerek. Naproksen swoim działaniem zmniejsza skupianie się płytek krwi i wydłuża czas krwawienia.
• Nie wskazane jest stosowanie do leczenia bolesnego miesiączkowania u kobiet z wkładkami wewnątrzmacicznymi. 
• Naproksen zwiększa ryzyko skurczu oskrzeli u chorych na astmę lub inne choroby alergiczne przebiegające ze skłonnością do skurczu oskrzeli. Stosowanie naproksenu u wszystkich powyżej wymienionych chorych jest dopuszczalne tylko pod warunkiem zachowania dużej ostrożności i pod kontrolą lekarza.
• Stosowanie leku może maskować objawy choroby i utrudniać diagnostykę z uwagi na działanie przeciwzapalne i przeciwgorączkowe.
• Należy odstawić lek w przypadku wystąpienia objawów nadwrażliwości (np. reakcji alergicznych i anafilaktycznych, nasilenia objawów astmy, skurczów oskrzeli, duszności, wysypki, świądu, pokrzywki, obrzęku naczynioruchowego).
• Należy zachować ostrożność w przypadku osób starszych (powyżej 65 lat), u których jest wymagane stosowanie naproksenu w dużych dawkach. Należy w tym wypadku rozważyć zastosowanie najmniejszej dawki wywołującej efekt terapeutyczny.
• Okres ciąży i karmienia: Niewskazane bez porozumienia z lekarzem.
• Należy poinformować lekarza w przypadku zajścia w ciążę podczas długotrwałego zażywania preparatu.
• Inhibitory syntezy prostaglandyn, w tym naproksen, mogą hamować czynność porodową, mogą też być przyczyną przedwczesnego zarośnięcia przewodu tętniczego (Botalla) u płodu. 
• Niektórzy pacjenci stosując naproksen mogą odczuwać senność, zawroty głowy, bezsenność oraz stany przygnębienia (depresje). Należy w tym wypadku zachować ostrożność podczas prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu. 
• Preparat nasila działanie kwasu acetylosalicylowego, fenytoiny, hydantoiny, sulfonamidów oraz leków przeciwcukrzycowych (pochodne sulfonylomocznika) i przeciwzakrzepowych (np. acenokumarol).
• Natomiast osłabia działanie hipotensyjne propranololu i innych leków blokujących receptory b-adrenergiczne.
• Hamuje moczopędne działanie furosemidu.
• Naproksen wywołuje zwiększenie poziomu  litu w surowicy.
• Naproksen może prowadzić do zwiększenia toksyczności metotreksatu.
• Zwiększa ryzyko wystąpienia hiperkaliemii, natomiast z inhibitorami konwertazy angiotensyny zwiększa ryzyko uszkodzenia nerek.
• Probenecyd zwiększa poziom naproksenu w surowicy i wydłuża jego okres półtrwania.
• Kwas acetylosalicylowy wydłuża czas wydalania naproksenu z organizmu.
• Wchłanianie leku zmniejszają ranitydyna, sukralfat, tlenek i wodorotlenek magnezu, wodorotlenek glinu oraz cholestyramina.
• Stosowany razem z glikozydami nasercowymi, może nasilać uszkodzenie mięśnia sercowego, zmniejszać przesączanie kłębuszkowe (GFR) oraz zwiększać stężenie glikozydów nasercowych w osoczu krwi.
• Zwiększa ryzyko wystąpienia uszkodzenia nerek podczas stosowania razem z cyklosporyną.
• Nie należy stosowanć preparatu przez 8 do 12 dni po przyjmowaniu mifepristonu.
• Stosowany razem z kortykosteroidami zwiększa ryzyko wystąpienia krwawień z przewodu pokarmowego.
• Podczas stosowania razem z chemioterapeutykami z grupy chinolonów może zwiększać ryzyko wystąpienia drgawek.