Ristfor

Preparat Ristfor jest lekiem zawierającym dwie substancje czynne: sitagliptynę i chlorowodorek metforminy. Preparat jest dostępny w tabletkach w formie kapsułek (różowe: 50 mg sitagliptyny i 850 mg chlorowodorku metforminy; czerwone: 50 mg sitagliptyny i 1000 mg chlorowodorku metforminy).

Niniejszy preparat ma taki sam skład jak preparat Janumet, który jest już dopuszczony do obrotu w Unii Europejskiej (UE). Firma wytwarzająca preparat Janumet wyraziła zgodę na wykorzystanie jej danych naukowych dla preparatu Ristfor („zgoda po uprzednim poinformowaniu”).

Zastosowanie

Preparat Ristfor stosuje się w leczeniu pacjentów z cukrzycą typu 2 w celu poprawienia kontroli poziomu glukozy (cukru) we krwi. Preparat stosuje się w połączeniu z dietą i ćwiczeniami w następujący sposób:

u pacjentów, w przypadku których stosowanie samej metforminy (lek przeciwcukrzycowy) nie zapewnia zadowalającej kontroli choroby;

u pacjentów przyjmujących już skojarzenie sitagliptyny i metforminy w postaci oddzielnych tabletek;

w skojarzeniu z pochodną sulfonylomocznika, agonistą receptora PPAR-gamma, takim jak tiazolidynedion lub insulina (inne rodzaje leków przeciwcukrzycowych), u pacjentów, u których stosowanie tego leku i metforminy nie zapewnia zadowalającej kontroli choroby.

Lek jest dostępny wyłącznie na receptę.

Wskazanie

Preparat Ristfor stosuje się dwa razy na dobę. Moc tabletki, jaką należy zastosować, zależy od dawki innych leków przeciwcukrzycowych wcześniej przyjmowanych przez pacjenta. Jeżeli preparat Ristfor jest przyjmowany z pochodną sulfonylomocznika lub insuliną, dawka pochodnej sulfonylomocznika lub insuliny może wymagać zmniejszenia w celu uniknięcia hipoglikemii (niskie stężenie cukru we krwi).

Maksymalna dawka sitagliptyny wynosi 100 mg na dobę. Preparat Ristfor należy przyjmować z jedzeniem, aby uniknąć problemów żołądkowych związanych z metforminą.

Działanie

Cukrzyca typu 2 jest chorobą, w której trzustka nie wytwarza wystarczającej ilości insuliny do kontrolowania stężenia glukozy we krwi lub w której organizm nie jest w stanie skutecznie wykorzystywać insuliny. Każda z substancji czynnych zawartych w preparacie Ristfor – sitagliptyna i metmorfina chlorowodorku – posiada inny sposób działania.

Sitagliptyna jest inhibitorem dipeptydylopeptydazy-4 (DDP-4). Jej działanie polega na blokowaniu rozkładania w organizmie hormonów określanych jako inkretyny. Hormony te są uwalniane po posiłku i stymulują trzustkę do wytwarzania insuliny. Podwyższając poziom hormonów z grupy inkretyn we krwi, sitagliptyna stymuluje trzustkę do wytwarzania większej ilości insuliny, gdy stężenie glukozy we krwi jest wysokie. Sitagliptyna nie działa, gdy stężenie glukozy we krwi jest niskie. Sitagliptyna zmniejsza także ilość glukozy wytwarzanej przez wątrobę, podwyższając stężenie insuliny i obniżając stężenie glukagonu. Sitagliptyna jest dopuszczona do obrotu w Unii Europejskiej (UE) w postaci preparatów Januvia i Xelevia od 2007 r. i w postaci preparatu Tesavel – od 2008 r.

Metformina działa głównie przez hamowanie wytwarzania glukozy i zmniejszanie jej wchłaniania w jelitach. Metformina jest dostępna w UE od lat 50. XX w.

W wyniku działania obu substancji czynnych stężenie glukozy we krwi ulega obniżeniu, co pomaga w kontrolowaniu cukrzycy typu 2.

Szczegółowe informację znajdują się na ulotce dołączonej do opakowania leku.