Tezeo HCT

Lek stosowany w celu obniżenia ciśnienia tętniczego krwi. Tezeo HCT jest lekiem złożonym, zawierającym dwie substancje czynne, telmisartan i hydrochlorotiazyd w jednej tabletce. Obie substancje wspomagają kontrolę zbyt wysokiego ciśnienia tętniczego krwi. Telmisartan należy do grupy leków nazywanych antagonistami receptora angiotensyny II. Angiotensyna II jest substancją wytwarzaną przez organizm, powodującą zwężenie naczyń krwionośnych, co prowadzi do podwyższeniaciśnienia tętniczego. Telmisartan blokuje działanie angiotensyny II, dzięki czemu naczynia krwionośne rozkurczają się, a ciśnienie tętnicze ulega obniżeniu. Hydrochlorotiazyd należy do grupy leków zwanych tiazydowymi lekami moczopędnymi, które powodują zwiększenie wydalania moczu, prowadząc do obniżenia ciśnienia tętniczego krwi.

Dawkowanie:

Len lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. Dawkę, częstotliwość oraz okres stosowania ustala lekarz. Należy starać się przyjmować tabletkę codziennie o tej samej porze. Lek Tezeo HCT można przyjmować niezależnie od posiłków. Tabletki należy połykać popijając wodą lub innym napojem bezalkoholowym. Nie zaleca się stosowania leku Tezeo HCT u dzieci i młodzieży w wieku do 18 lat.

Możliwe skutki uboczne:

Często: zawroty głowy. Niezbyt często: zmniejszone stężenie potasu we krwi, lęk, omdlenie (zasłabnięcie), mrowienie, uczucie mrowienia i pieczenia (parestezje), uczucie wirowania (zawroty głowy), przyspieszone tętno (częstoskurcz), zaburzenia rytmu serca, niskie ciśnienie tętnicze krwi, nagły spadek ciśnienia krwi podczas wstawania, skrócenie oddechu (duszność), biegunka, suchość błony śluzowej w jamie ustnej, wzdęcia, ból pleców, skurcze mięśni, ból mięśni, zaburzenia erekcji (niezdolność do osiągnięcia i utrzymania wzwodu), ból w klatce piersiowej, zwiększenie stężenia kwasu moczowego we krwi. Rzadko: zapalenie płuc (zapalenie oskrzeli), aktywacja lub zaostrzenie tocznia układowego rumieniowatego (choroba, w której układ odpornościowy atakuje własny organizm powodując ból stawów, wysypki skórne i gorączkę), ból gardła, zapalenie zatok, uczucie smutku (depresja), trudności w zasypianiu (bezsenność), zaburzenia widzenia, trudności w oddychaniu, ból brzucha, zaparcia, wzdęcia (niestrawność), mdłości (nudności), zapalenie błony śluzowej żołądka, zaburzenia czynności wątroby (występują częściej u pacjentów pochodzenia japońskiego), nagły obrzęk skóry i błon śluzowych, który może również prowadzić do zgonu (obrzęk naczynioruchowy także ze skutkiem śmiertelnym), zaczerwienienie skóry (rumień), reakcje alergiczne, takie jak świąd lub wysypka, zwiększona potliwość, pokrzywka, ból stawów i ból kończyn, skurcze mięśni, objawy grypopodobne, ból, zwiększone stężenie kwasu moczowego, małe stężenie sodu, zwiększone stężenie kreatyniny, zwiększona aktywność enzymów wątrobowych lub fosfokinazy kreatynowej we krwi. Niektórzy pacjenci przyjmujący lek Tezeo HCT mogą odczuwać zawroty głowy lub zmęczenie. W przypadku wystąpienia zawrotów głowy lub zmęczenia nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn.

Poinformuj lekarza:

Jeśli masz uczulenie na telmisartan, hydrochlorotiazyd lub inne pochodne sulfonamidów lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku. Jeśli występują: ciężkie zaburzenia dotyczące wątroby, takie jak zastój żółci lub zwężenie dróg żółciowych (utrudnienie odpływu żółci z pęcherzyka żółciowego) lub jakakolwiek inna ciężka choroba wątroby; ciężka choroba nerek; zbyt małe stężenia potasu lub za duże stężenia wapnia we krwi, które nie ulegają poprawie na skutek leczenia. Jeśli występuje: za niskie ciśnienie tętnicze (niedociśnienie); choroba nerek lub stan po przeszczepieniu nerki; zwężenie tętnicy nerkowej (zwężenie naczyń krwionośnych jednej lub obu nerek); choroba wątroby; choroba serca; cukrzyca; dna moczanowa; zwiększone stężenie aldosteronu (zatrzymanie wody i soli w organizmie, któremu towarzyszą zaburzenia równowagi elektrolitowej); toczeń rumieniowaty układowy (zwany również „toczniem” lub „SLE”), choroba, w przebiegu której układ odpornościowy atakuje własny organizm. Gdy przyjmujesz inne leki. Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach przyjmowanych obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które planujesz przyjmować. Szczególne ważne jest poinformowanie lekarza jeśli przyjmujesz: preparaty litu, stosowane w leczeniu niektórych rodzajów depresji; leki, które zmniejszają stężenie potasu we krwi (hipokaliemia), takie jak inne leki moczopędne (diuretyki), leki przeczyszczające (np. olej rycynowy), kortykosteroidy (np.prednizon), ACTH (hormon adrenokortykotropowy), amfoterycyna (lek przeciwgrzybiczy), karbenoksolon (stosowany w leczeniu owrzodzeń jamy ustnej), sól sodowa penicyliny G (antybiotyk), kwas salicylowy oraz jego pochodne; leki moczopędne oszczędzające potas, suplementy potasu, substytuty soli zawierające potas, inhibitory ACE, które mogą zwiększać stężenie potasu we krwi; leki nasercowe (np. digoksyna) lub leki stosowane w celu kontroli rytmu serca (np. chinidyna, dyzopiramid); leki stosowane w leczeniu zaburzeń psychicznych (np. tiorydazyna, chlorpromazyna, lewomepromazyna); inne leki stosowane w leczeniu nadciśnienia, steroidy, leki przeciwbólowe, leki stosowane w leczeniu nowotworów, dny moczanowej lub zapalenia stawów oraz suplementy witaminy D. Jeśli jesteś w ciąży lub ją podejrzewasz oraz gdy karmisz piersią.